Soorten winterbanden worden voordat ze in de winkel komen getest op hun kwaliteit. Een groot onderdeel van deze tests zijn de prestaties op verschillende soorten wegdek, geluidsniveau, brandstofverbruik en slijtagevastheid.
Winterbanden test 1: Soorten wegdek
Voor de eerste test omtrent soorten wegdek wordt er onderscheid gemaakt tussen een droog wegdek, een nat wegdek, een met sneeuw bedekt wegdek en een met ijs bedekt wegdek.
Voor de ANWB tests worden alle banden voor de test zo’n 500 km ingereden op droog wegdek. Vervolgens worden ze getest op verschillende onderdelen per wegdek-soort. De beoordelingen zijn deels subjectief (hoe ervaart de testrijder het), deels objectief (snelheidsmetingen).
Testen op droog wegdek
Op droog wegdek worden winterbanden getest op het gedrag in de bochten (40%), op de wegligging en gedrag bij rijbaanwisseling (40%) en op het sturen het gedrag en het remmen bij hoge snelheden (20%).
Testen op nat wegdek
Ook op nat wegdek wordt er getest op het remmen (30%), vervolgens wordt er gekeken hoe het gaat met aquaplaning in de lengterichting en in dwarsligging (30%). Aquaplaning houdt in dat er wordt gekeken bij welke snelheid een band gaat glijden op een zeer nat wegdek. De test gaat verder met een test met betrekking tot de wegligging op nat wegdek (30%). Het laatste onderdeel van de test op nat wegdek is een snelheidstest op een natte cirkelbaan. Hoe sneller de auto, hoe beter de band (10%).
Testen op een besneeuwd wegdek
Het remmen wordt getest (40%). Vervolgens wordt er gekeken wat de tractie is tijden shet wegrijden. Deze tractie wordt gemeten bij een gemiddelde trekkracht van 9 en tot 60% slip. (20%). Ten slotte wordt er gemeten wat de zijdelingse grip en tractie is. Hierbij rijdt een auto zo snel mogelijk over een met sneeuw bedekte bergpas (9 – 12% stijging)
Testen op ijs
Het remtestgedeelte omvat nu (60%) van het totaal. De snelheden waarbij hierop getest liggen uiteraard een stuk lager dan op sneeuw, namelijk op 9 tot 20 km/huur.
Op een ijsbaan worden ABS remmetingen uitgevoerd zoals op sneeuw of op nat wegdek maar dan van 20 km/h tot 9 km/h. (Op sneeuw wordt getest op 5 tot 30 km/uur en op nat wegdek op 20 tot 80 km/uur.) De zijdelingse grip is het overige deel van de test. Hierbij wordt er op een cirkelbaan van 18 meter gereden en gekeken hoe snel de auto rondrijdt.
Totaalscore soorten wegdek
Winterbanden worden niet alleen getest op verschillende soorten wegdek, maar ook op de brandstofefficiëntie, de duurzaamheid en slijtagevastheid bij de toelaatbare maximum snelheid en op het geluidsniveau dat ze produceren. Vervolgens krijgen ze een score van 1 tot maximaal 5 sterren.
Een band met 5 sterren moet op alle factoren boven een bepaald niveau hebben gepresteerd. Heeft een winterband bijvoorbeeld de voor 5 sterren vereiste score behaald op één na alle onderdelen, dan zal de band geen 5 sterren krijgen, maar minder.
Winterbanden test 2: Geluidsniveau
Een van de onderdelen waarop winterbanden via de ANWB worden getest is op het geluidsniveau dat ze produceren. Op het verplichte autobandenlabel zal op iedere band het geluidsniveau moeten worden weergegeven. Maar hoe gaat dat testen eigenlijk?
Geluid binnen de auto
Er wordt op diverse soorten speciaal voor de tests gemaakte autobanen (banen van asfalt en beton) getest op hoe hoorbaar het bandengeluid is wanneer je in de auto zit (uiteraard met de ramen dicht). Dit wordt getest met verschillende snelheden variërend van 30 tot 80 km/uur. Omdat dit een subjectieve test is wordt dit door meerdere personen gedaan.
Geluid buiten de auto
De geluidsproductie buiten de auto wordt gemeten volgens bepaalde ISO normen (geluidsnormen)op asfalt gemeten. Hierbij wordt gemeten wat het ‘voorbijrol geluid’ is bij een snelheid van 80 km/uur. Deze test wordt in beide rijrichtingen uitgevoerd.
Winterbanden lawaaiiger dan zomerbanden?
Hoewel winterbanden vroeger inderdaad meer geluid produceerden, hoeft dat nu niet meer het geval te zijn. Winterbanden waren vroeger lawaaiiger door het andere profiel. De rubbersamenstelling is tegenwoordig echter verandert en bij de nieuwe samenstelling is het verschil in geluidsniveau tot een minimum teruggedrongen. Sommige winterbanden zijn zelfs stiller dan zomerbanden.
Normering geluidsniveau
Winterbanden worden behalve op het geluidsniveau ook op andere onderdelen getest. Heeft een band 5 sterren, dan weet je dat de band op ieder getest onderdeel maximaal heeft gescoord. Heeft een band echter 4 sterren, dan kan het zijn dat de band op bijna alle onderdelen maximaal heeft gescoord, maar ook dat het op alle onderdelen net iets minder dan maximaal heeft gescoord. Zelfs een winterband met 1 ster is goed genoeg om mee de weg op te gaan, want anders zou de band zijn afgekeurd en helemaal geen ster hebben gekregen.
Op het autobandenlabel dat vanaf 1 november verplicht op iedere nieuwe band aanwezig moet zijn staat het geluidsniveau afzonderlijk weergegeven. Een voorbeeld van zo’n label zie je hieronder
Winterbanden test 3: Duurzaamheid, slijtagevastheid & brandstofverbruik
Drie belangrijke onderdelen waarop winterbanden door de ANWB worden getest zijn duurzaamheid, slijtagevastheid en de rolweerstand van winterbanden. In dit artikel een uitleg over hoe deze zaken worden getest.
Rolweerstand
Het brandstofverbruik wordt onder andere bepaald (voor ongeveer 35%) door de rolweerstand van een autoband. De rolweestand is de impact van krachten als de zwaartekracht, de luchtweerstand en mechanische wrijvingen op de banden en dus op de verplaatsing van je auto.
De rolweerstand wordt getest door het brandstofverbruik te meten bij een constante snelheid van 100 km/uur, over een traject van 2 km. Hoewel de rolweerstand dus niet de enige factor is voor een hoger brandstofverbruik, is dit wel dé graadmeter voor de energiezuinigheid van (winter)banden.
Slijtagevastheid
De slijtvastheid wordt gemeten door een testtraject af te leggen (eerst gedurende 5.000 km en vervolgens in convooi in stappen van 2.500 km in totaal 10.000 km), waarna gemeten wordt wat de profielafname en het gewichtsverlies van de banden was.
Duurzaamheid
De winterbanden worden ook op productie- en constructiefouten gecontroleerd. Dit wordt gedaan door een chemische analyse uit te voeren. Met deze chemische analyse wordt gekeken of- en hoeveel PAK’s er in de band zitten. PAK’s zijn kankerverwekkende deeltjes en daar mogen er niet meer dan een bepaalde hoeveelheid van gevonden worden wil het niet schadelijk voor de volksgezondheid zijn. Tegenwoordig zijn er genoeg alternatieven om ervoor te zorgen dat er geen PAK’s meer in de autobanden verwerkt zitten. Bij oudere modellen winterbanden is dit echter niet het geval en vandaar dat dit nog niet is meegerekend bij de totaalbeoordeling van autobanden.
